Vormgeving en functies

Bespreking

Hier vindt u het resultaat van een aantal ijsjeshouders terug. We werken met een ring (1), waaraan een extra stukje ring is voorzien om het moment op te vangen (2) (de ring kan niet meer vrij rond de vinger draaien. Deze beweging wordt door de halve ring tegengewerkt).
(3) De verdere uitwerking behandelt dan het "vasthouden" van het ijsje. Zo is er een inschuifsysteem waarbij het stokje wordt geklemd door een lipje dat tegen de platte zijde van het stokje gaat duwen (3).
(4) Nummer 4 berust op hetzelfde princiepe, maar de afstand waarover het stokje wordt vastgehouden is groter, het ijsje komt dus lager te zitten en het op te vangen moment wordt kleiner, dit maakt het eten van de magnum een stuk practischer (4).
(5) In de volgende ring is er een "pinnetje" voorzien dat de functie heeft om het zakje te openen. Zo prik je, terwijl je de ring aanhebt, in het zakje en laat je je hand langs het zakje glijden, waardoor je een snijbeweging maakt (denk aan een schaar waarmee je papier in twee knipt, maar zonder de knipbeweging). Als je nadien de Magnum in de ring plaatst, wordt deze functie verborgen door het stokje dat in de weg komt te zitten. Verder is het lipje weggelaten, maar het stokje bij het inschuiven al wordt vastgehouden door de randen. We komen hier echter op terug, want als we enkel van deze randen voldoende "klemkracht" willen bekomen wordt het inbrengen een stuk moeilijker. We kieze er dan voor om het inschuiven toch gemakkelijker te maken, waarna het lipje dan voor de gewenste klemkracht gaat zorgen (5).
(6) In deze oplossing werd het lipje verplaatst naar de zijkant. Dit om de golvende vorm van het Magnumstokje op te vangen. Zo zetten deze lipjes uit bij het inbrengen van het dikkere (onderste) gedeelte en zorgen deze voor een goede omsluiting door terug te veren bij het smallere gedeelte. Door de dikte van een Magnum-stokje (namelijk 2mm) worden deze lipjes te zwak (afbreken en/of onvoldoende klemkracht) en kan dit toch niet worden toegepast.

Conclusies

• We voorzien vooraan een lipje om de klemkracht te bekomen;
• De afstand waarover het stokje wordt vastgehouden moet voldoende groot zijn om een zo klein mogelijk moment te bekomen. Het eten van het ijsje wordt hierdoor eenvoudiger.;
• Het inschuiven van het stokje, zonder verdere klemming is onvoldoende. Het ijsje zal hierbij heen en weer schommelen. We dienen deze vrijheidsgraad nog weg te nemen.